๑๒. ฉกษัตริย์
เสียงกองทัพที่ยกมาดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วบริเวณป่า ได้ยินถึงพระเวสสันดร แล้วทำให้พระองค์ตกพระทัย สำคัญว่าเป็นเสียงกองทัพศัตรูยกมาจับพระองค์ จึงทรงพาพระนางมัทรีขึ้นไปบนยอดเขา เพื่อทอดพระเนตรดูให้รู้แน่ พระนางมัทรีทรงพิจารณาดูแล้วก็ทรงทราบได้ว่ามิใช่ศัตรู จึงตรัสว่า "มิใช่กองทัพศัตรูยกมา พวกศัตรูไม่มีที่จะมาย่ำยีพระองค์ได้ เหมือนไฟในห้วงน้ำ ย่อมไม่อาจติดขึ้นได้ฉะนั้น" จึงทำให้พระเวสสันดรบรรเทาความหวาดระแวงลงได้ แล้วจึงเสด็จพาพระนางมัทรีลง ประทับนั่งหน้าบรรณศาลา โดยมีพระมัทรียอดชายาประทับอยู่อีกแห่งหนึ่งต่างหาก
พระเจ้าสญชัยทรงทำความตกลงกับสมเด็จพระนางผุสดี "ถ้าเราจะเข้าไปพร้อมกัน อาจทำให้มีการเศร้าโศกกรรแสงกันเป็นการใหญ่ ตัวเราจะเข้าไปผู้เดียวก่อน เมื่อพระน้องทรงเห็นเป็นเวลาสมควรแล้วจึงเสด็จตามเข้าไปเถิด"
ขณะที่พระเจ้าสญชัยเสด็จเข้าไปใกล้พระอาศรม พระเวสสันดรทอดพระเนตรเห็นทรงจำได้ จึงรีบเสด็จลุกออมาต้อนรับถวายอภิวาท ส่วนพระนางมัทรีก็มิได้รีรออยู่ช้า รีบเสด็จมาถวายความเคารพเช่นเดียวกัน ทั้งสามกษัตริย์พบกันด้วยความปีติยินดีจนไม่รู้ที่จะตรัสประการใด
เมื่อค่อยคลายสะอื้นไห้ลงได้บ้างแล้ว ก็ได้ทรงสนทนาถามถึงทุกข์สุขความเป็นไปตามสมควรแก่พระราชอัธยาศัย ครั้นได้เวลาพอสมควรก็ปรากฏว่า สมเด็จพระราชมารดาผุสดีเสด็จเข้ามาอีก พระเวสสันดรและพระนางมัทรีต่างก็รีบลุกไปต้อนรับอภิวาท ทันใดนั้นพระนางมัทรีทรงเหลือบเห็นพระชาลีและพระกัณหาเสด็จตามเข้ามา คราวนี้เองพระนางลืมตัวโผวิ่งเข้าไปหาร้องครวญด้วยเสียงอันดัง พระกายสั่นระรัว ถึงวิสัญญีล้มลงตรงที่นั้นเอง ฝ่ายพระกุมารทั้งสองก็วิ่งโผเข้ามาหา พอถึงพระมารดาก็สิ้นสมปฤดีล้มทับพระมารดา พระเวสสันดรทรงทอดพระเนตรเห็นดังนั้น ก็พลันถึงแก่สิ้นสติสลบลงตรงที่นั้น แม้พระเจ้าสญชัยและพระนางผุสดีก็มีอันเป็นไปเช่นเดียวกัน เพราะไม่อาจกำหนดอดกลั้นความตื้นตันไว้ได้ พวกอำมาตย์ข้าราชบริพารที่ได้เห็นเหตุการณ์โดยใกล้ชิด ต่างก็สิ้สติล้มลงระเนระนาดไปตาม ๆ กัน
ท้าวสักกเทวราชทรงดำริว่า หกกษัตริย์กับราชบริพารได้ถึงแก่วิสัญญีหมดเช่นนี้ ย่อมไม่มีใครจะลงมาประพรมชโลมกายใคร ๆ ได้ จึงบันดาลให้ฝนโบกขรพรรษตกลงมาเพื่อให้ความสดชื่นแก่ทุก ๆ คน บัดดลนั้นหกกษัตริย์พร้อมทั้งเหล่าบริวารก็ฟื้นชีวิตขึ้นมา
เมื่อประชาชนทั้งหมดฟื้นขึ้นแล้ว ต่างก็เห็นเป็นมหัศจรรย์ไปตาม ๆ กัน พลางก็ประนมมือขึ้นนมัสการกล่าวพร้อมกันว่า "ขอให้พระเวสสันดรและพระนางมัทรีจงเป็นที่พึ่งของเราทั้งหลาย ขอให้พระองค์จงรับตำแหน่งพระราชาของพวกเราเถิด"
................................
จาก....หนังสือทศชาติ (พระเจ้าสิบชาติ)
โดย....แปลก สนธิรักษ์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น