พญาครุฑ (ต่อ)
ขณะนั้น อาลัมพายน์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว ก็ยกกระโปรงแก้วไปยังหน้าพระลาน ประชาชนก็มามุงดูกันเป็นจำนวนมาก พระราชอาสน์ก็จัดไว้พร้อมแล้ว แต่พระราชายังไม่เสด็จออก และมีรับสั่งว่า ให้อาลัมพายน์เล่นไปก่อนเถิด อาลัมพายน์จึงเปิดประโปรงออกแล้วให้สัญญาณว่า "มหานาค จงออกมาเถิด" เวลานั้นสุทัศน์ได้ไปยืนอยู่ข้างท้ายประชาชน พระภูริทัตโผล่ศีรษะออกมาแล้วแลดูไปรอบ ๆ ก็แลเห็นสุทัศน์พี่ชาย จึงเลื้อยออกจากกระโปรงตรงไปหาทั้งน้ำตา มหาชนเห็นนาคเลื้อยมาก็ตกใจ รีบถอยหลังไปหมด ยังคงยืนอยู่แต่สุทัศน์ผู้เดียว พระภูริทัตไปซบเศียรร้องไห้อยู่ที่หลังบาทของสุทัศน์ สุทัศน์ก็ร้องไห้เช่นกัน แล้วพระภูริทัตก็เลื้อยกลับเข้ากระโปรง
ส่วนอาลัมพายน์เข้าใจว่า ดาบสถูกนาคกัด จึงรีบเข้าไปปลอบว่า "นาคหลุดมือไปกัดเท้าของท่าน เห็นจะไม่เป็นไรมาก ประเดี๋ยวก็หาย"
"นาคตัวนี้ไม่มีพิษพอที่จะทำอะไรเราได้สักนิดเดียว หมองูในเมืองนี้มีอยู่สักเท่าไรก็ไม่ดียิ่งไปกว่าเรา" สุทัศน์บอก
อาลัมพายน์ไม่รู้ว่าสุทัศน์เป็นใคร จึงโกรธแล้วพูดว่า "คนอะไรแต่เพศเป็นดาบส เข้ามาพูดอวดดีท้าทายในที่ประชุมชน คนทั้งหลายจงได้ยินไว้ด้วย"
สุทัศน์ "นี่แน่ะหมองู ท่านจงต่อสู้ด้วยนาค เราจะต่อสู้ด้วยลูกเขียด เราพนันเอาเดิมพันกันสักเท่าไรก็ได้ เอาสัก ๕,๐๐๐ เป็นไร ?"
อาลัมพายน์ "แน่ะพ่อหนุ่ม เราเป็นคนมีสมบัติ ท่านเป็นคนจน ใครจะเป็นคนรับประกันฝ่ายท่าน ฝ่ายเรานั้นมีคนประกันแน่นอน ถ้าเราจะเอาเดิมพันกันถึง ๕,๐๐๐ เช่นนี้"
สุทัศน์จึงพูดว่า "เอาเถอะ ตกลงวางเดิมพันกัน ๕,๐๐๐ เราจะหาคนรับประกันไว้" ว่าแล้วก็เข้าไปในพระราชนิเวศน์ เข้าเฝ้าพระเจ้าพาราณสี กราบทูลว่า "ข้าแต่มหาบพิตร ขอได้โปรดฟังคำของอาตมภาพ พระองค์เป็นผู้ทรงเกียรติ ขอได้โปรดรับประกันทรัพย์ ๕,๐๐๐ ทีเถิด"
พระเจ้าพาราณสีทรงประหลาดพระทัย ว่าดาบสองค์นี้ขอให้ประกันทรัพย์มีจำนวนมากเกินไป เรื่องอะไรกัน แล้วตรัสว่า "ท่านดาบสท่านมีหนี้สินของบิดาหรือของท่านเอง จึงขอทรัพย์ข้าพเจ้ามากมายอย่างนี้"
"เพราะอาลัมพายน์จะกำจัดอาตมภาพด้วยนาค อาตมาจะกำจัดด้วยลูกเขียด ขอมหาบพิตรจงเสด็จมาทอดพระเนตรการต่อสู้อันน่าดูนั้นด้วยเถิด" สุทัศน์กราบทูล
พระเจ้าพาราณสีจึงตกลง แล้วก็เสด็จออกพร้อมกับดาบส อาลัมพายน์เห็นเช่นนี้ก็ตกใจ เข้าใจว่า ดาบสนี้เป็นบรรพชิตในราชสำนัก จึงสามารถเชิญพระราชาออกมาได้ จึงพูดดีกับดาบสว่า "ข้าแต่ดาบส ข้าพเจ้ามิได้ดูหมิ่นท่านโดยทางศิลปศาสตร์แต่อย่างใด เป็นแต่ว่าท่านทะนงในศิลปศาสตร์มากเกินไป มิได้ยำเกรงนาค"
สุทัศน์ "ดูก่อนพราหมณ์ ถึงตัวเราก็มิได้ดูหมิ่นท่านโดยทางศิลปศาสตร์ แต่ว่าท่านเที่ยวล่อลวงประชาชนด้วยนาคที่ไม่มีพิษ ถ้าคนอื่นเขารู้ว่า นาคของท่านไม่มีพิษสงอะไร แม้แต่แกลบสักกำมือหนึ่งท่านก็จะไม่ได้รับ ไม่ต้องว่าถึงทรัพย์หรอก"
อาลัมพายน์ "ท่านเป็นดาบสที่โง่เง่ามาก มาดูหมิ่นว่า นาคชนิดนี้ไม่มีพิษ เข้ามาให้ชิดก็จะรู้ได้ว่า นาคตัวนี้เต็มไปด้วยฤทธิ์เดชอย่างยิ่ง เราเข้าใจว่า นาคนี้สามารถจะทำให้ท่านแหลกเป็นขี้เถ้าไปในพริบดาเดียว"
ุสุทัศน์ "พิษของงูเรือน งูกินปลา และงูเขียว ยังจะพอมีบ้าง แต่พิษของนาคศีรษะแดงนี้ไม่มีเลย"
อาลัมพายน์ "ข้าแต่ดาบส พระท่านสอนไว้ว่า ผู้ให้ทานในโลกนี้แล้ว จะได้ไปสวรรค์ ขณะนี้ท่านยังมีชีวิตอยู่ มีสิ่งอันใดที่จะให้ทานได้ก็จงให้เสียเถิด เมื่อท่านตายไปแล้วจะได้ไปสวรรค์ นาคตัวนี้ฤทธิ์เดชมากนัก ยากที่ใครจะล่วงเกินได้ เราจะให้กัดท่าน จะทำให้ท่านต้องพินาศเป็นขี้เถ้าทีเดียว"
สุทัศน์ "เพื่อนเอ๋ย ตัวเราก็ได้ฟังคำพระสอนเหมือนกันว่า ทายกให้ทานแล้วจะได้ไปสวรรค์ ท่านจงรีบให้ทานเสียเถิด ลูกเขียดน้องของเรานี้ก็มีฤทธิ์เดชมากอย่างนาคชั้นสูงสุด นางเป็นธิดาท้าวธตรฐ เป็นน้องสาวต่างมารดาของเรา เราจะให้กัดท่าน จะทำให้พินาศเป็นขี้เถ้าเช่นกัน"
ว่าแล้วสุทัศน์ดาบสก็แบมือ เรียกน้องสาวให้ออกมาจากกลีบชฎา นางอัจจิมุขีจึงออกมากจับอยู่ที่
จะงอยบ่า แล้วกระโดดลงไปบนฝ่ามือ คลายพิษออกมา ๓ หยด แล้วก็กลับเข้าไปในกลีบชฎาอีก สุทัศน์ถือพิษยืนอยู่แล้วเปล่งเสียงขึ้น ๓ ครั้งว่า "ชนบทนี้จะพินาศเสียแล้วหนอ ๆ ๆ " เสียงของสุทัศน์ดังไปเป็นรัศมี ๑๒ โยชน์ พระเจ้าพาราณสีจึงตรัสถามว่า "ชนบทนี้จักพินาศเพราะอะไรกัน ?"
"ข้าแต่มหาบพิตร อาตมาภาพมองไม่เห็นว่า จะหยดพิษนี้ลงที่ตรงไหน ? " สุทัศน์กราบทูล
พระเจ้าพาราณสี "ท่านดาบส แผ่นดินออกใหญ่ หยดมันลงไปเถิด"
"ถ้าหยดลงบนแผ่นดินแล้ว มหาบพิตรจงทราบเถิด ต้นหญ้าลดาวัลย์และรุกขชาติทั้งหลายจะต้องเหี่ยวแห้งหมดไม่ต้องสงสัย" สุทัศน์กราบทูล
พระเจ้าพาราณสี "ถ้าเช่นนั้น ขว้างไปนอกอากาศซิท่านดาบส"
สุทัศน์ "ถ้าขว้างขึ้นไปในอากาศ ฝนและหิมะจะไม่ตกถึง ๗ ปี"
พระเจ้าพาราณสี "ถ้าเช่นนั้น จะหยดลงในน้ำสิท่าน"
สุุทัศน์ "ถ้าหยดลงในน้ำ สัตว์น้ำทั้งหลายมีเท่าใดก็จักตายหมด"
พระเจ้าพาราณสี "ถ้าอย่างนั้น ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ท่านจงแนะอุบายที่จะไม่ให้เกิดความพินาศขึ้นในชนนบทนี้ด้วยเถิด"
สุุทัศน์ "ถ้ากระนั้น ขอให้พระองค์ทรงมีพระราชบัญชาให้ขุดบ่อ ๓ บ่อเรียงกันไปในที่นี้"
..........................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น