นางเภรีปริพาชิกากราบทูลว่า "ขอถวายพระพร พระองค์จะทรงส่งพระชนนีของพระองค์ไป ด้วยเหตุผลดังที่ตรัสมานั้นสมควรแล้ว แต่อาตมายังสงสัยต่อไป คือ พระมเหสีพระองค์พระนามว่านันทาเทวี ทรงมีลักษณะงาม มารยาทสลวย มีพระสุรเสียงไพเราะ ไฉนพระองค์จึงจักทรงส่งพระมเหสีไปให้ผีเสื้อสมุทรกินเสีย ?"
พระเจ้าจุลนีตรัสว่า
"นางนันทาดีจริง ดังที่แม่คุณเจ้ากล่าว แต่นาง
นันทาก็ยังมีส่วนเสีย ชอบขอเครื่องประดับ ซึ่งข้าพเจ้า
ให้แก่บุตรธิดา และชายาอื่น ๆ ไปแล้ว หากไม่ได้ก็ไป
ข่มขู่ยื้อแย่งเอาจนได้ ด้วยเหตุนี้ ข้าพเจ้าจึงจะส่งมเหสีไป
ให้ผีเสื้อสมุทรกินเสีย"
นางเภรีทูลถามถึงคนต่อ ๆ ไป เช่น พระอนุชา พระสหาย พราหมณ์เกวัฏ ว่า "เพราะเหตุไร จึงจะทรงส่งคนพวกนี้ไปให้ผีเสื้อสมุทรกิน ?"
พระเจ้าจุลนีทรงชี้โทษของคนเหล่านั้นเป็นคน ๆ ไปว่า
"พระอนุชาของข้าพจ้าชอบดูหมิ่นข้าพเจ้าโดยชอบ
ข้าพเจ้าเป็นราชาอยู่ได้ก็เพราะเขา
พูดเสมอว่า บ้านเมืองเจริญขึ้นทุกวันนี้ ก็เพราะเขา
พระสหายของข้าพเจ้าชื่อธนูเสขกุมาร ซึ่งเป็นสหชาติ
กับข้าพเจ้า เมื่อสมัยยังเป็นเด็ก เราเป็นเพื่อนสนิทกัน
เล่นหัวด้วยกัน บัดนี้ ข้าพเจ้าเป็นพระเจ้าแผ่นดินเข้าก็
ยังมาเล่นหัวกับข้าพเจ้าเกินของเขต ไม่รู้จักกาลเทศะ
ข้าพเจ้าอยู่สองต่อสองกับนางนันทาเทวีในที่ลับ เขาก็
เข้าไปหาข้าพเจ้าโดยมิได้เรียกหา เป็นการเสียมารยาท
อย่างยิ่ง เพราะเป็นคนไม่รู้จักกาลเทศะ
พราหมณ์เกวัฏ ขณะลืมตาดูข้าพเจ้าในท่ามกลาง
บริษัท ทำเป็นเหมือนขัดเคืองข้าพเจ้า ไม่มีแววแห่ง
ความจงรักภักดีต่อข้าพเจ้าเลย
ด้วยเหตุนี้แหละแม่คุณเจ้า ข้าพเจ้าจึงส่งคนเหล่านี้ไปให้ผีเสื้อสมุทรกินเสีย"
นางเภรีปริพาชิกา ได้ทูลถามถึงมโหสธว่า
"ขอถวายพระพร พระองค์ทรงมีหมู่อำมาตย์
แวดล้อมเป็นราชบริพาร ทรงเป็นมหาราชาธิราชใน
สกลชมพูทวีป ทรงเป็นเอกราชในปฐพีมีพระอิสริยยศ
ไพบูลย์ ทรงมีพระสนมนารี ซึ่่งได้มาจากเมืองต่าง ๆ
ราว ๑๖,๐๐๐ นาง แต่ละนางดุจเทพกัญญา พระองค์
ทรงเปี่ยมด้วยความสุขทุกประการ ที่ชาวโลกแสวงหา
เมื่อเป็นเช่นนี้ ไฉนพระองค์จะทรงสละพระชนม์
ชีพอันแสนสุขของพระองค์ เพื่อรักษามโหสธบัณฑิต"
พระเจ้าจุลนีพรรณนาคุณของมโหสธว่า
"ข้าแต่พระแม่นางเจ้า ตั้งแต่มโหสธมารับ
ราชการกับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าไม่เห็นมโหสธบัณฑิต
ทำชั่วแม้แต่น้อยเลย ถึงหากมรณกรรมจะพึงมีแก่
ข้าพเจ้าในวันหนึ่ง มโหสธก็จะคุ้มครองโอรสและ
นัดดา ตลอดจนบรมวงศานุวงศ์ของข้าพเจ้า ให้เป็น
สุขสืบต่อไปได้
มโหสธเป็นผู้ที่เห็นประโยชน์ทั้งปวง ทั้งที่เป็น
อดีตและปัจจุบัน"
ด้วยเหตุนี้ ข้าพเจ้าจึงไม่ส่งมโหสธบัณฑิตผู้บริสุทธิ์ไปให้แก่ผีเสื้อสมุทรกินเป็นอันขาด"
...................................
จาก หนังสือทศชาติชาดก (พระเจ้าสิบชาติ)
โดย แปลก สนธิรักษ์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น