ชาติที่ ๕ พระมโหสธ (หน้า ๔๐)

มโหสธพรรณนาความงามของพระนางนันทาเทวี

มโหสธเห็นพระเจ้าจุลนีแสดงพระอาการกริ้วมาก  จึงคิดว่า  "พระราชาองค์นี้อาจทำร้ายเราด้วยขัตติยมานะและทรงอาจไม่เห็นความสำคัญของกษัตริย์ทั้ง ๔  นั้นก็ได้  เราจะต้องพรรณนาความงามของนางนันทาเทวีให้ทรงระลึกถึงพระนางเข้าไว้  เชื่อว่า  คงไม่ทำอะไร  เพราะทรงรักใคร่ในพระมเหสีของพระองค์  พระองค์จะต้องทรงดำริว่า  หากฆ่าเราเสีย พระเจ้าวิเทหราชก็จักฆ่านางเสียเหมือนกัน

มโหสธคิดดังน้้นแล้ว  จึงกราบทูลพรรณานาความงามของพระนางนันทาเทวีให้พระเจ้าจุลนีฟังว่า

ข้าแต่สมมติเทพ  พระนางเจ้านันทาเทวีพระมเหสี

ทรงมีพระสรีรโฉมงดงามผิดผ่อง  พระฉวีวรรณประดุจ

เอาทองมาทาบทาประเทืองผิว  พระโสณิก็ประดุจ

แผ่นทองคำธรรมชาติ  พระสุรเสียงไพเราะจับใจ  พระ

มารยาทเยื้องกรายงามสง่า  พระภูษาทรงกระทัดรัด

สมส่วนกับพระโฉม  พระบาทสดใส  พระโลหิตขึ้นแดง

ทรงได้ลักษณะเบญจกัลยาณี  พระเนตรดัง่ตานกพิราบ

พระโอษฐ์แดงดุจผลตำลึงสุก  บั้นพระองค์เล็กเรียว

ดุจเถานาคลดา  พระศกดำสนิทช้อยยาวประพระอังสา

ดวงพระนัยนาดั่งดวงตาลูกเนื้อทราย  พระเพลาดุจ

กุญชรชาติ  พระนลาฏเลิศลักษณ์วิไล  พระยุคลถัน

ดังประทุมชาติ  ทุกส่วนใสสรีราพยพงามเลิศล้ำนารี

เป็นความจริงดั่งที่ข้าพระพุทธเจ้ากราบทูลมา  ฉะนี้"

เมื่อมโหสธกราบทูลพรรณนาพระสรีรโฉม  ของพระนางนันทาเทวีแด่พระเจ้าจุลนีนี้  ทำเอาพระเจ้าจุลนีทรงบังเกิดความเสน่หาในพระนาง  คล้ายกับพระองค์ยังมิได้เคยทอดพระเนตรเห็นมาก่อน

มโหสธทราบจากอาการของพระเจ้าจุลนีว่า  พระองค์ทรงมีความเสน่หาอาลัยในพระนางนันทาเทวี  จึงกราบทูลเติมขึ้นอีกว่า

"ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงเป็นภัสดาของพระนางนันทาเทวี

หากพระองค์ทำให้ข้าพระพุทธเจ้าตาย  พระราชาของข้า

พระองค์ก็จักทำให้พระนางนันทาเทวีสิ้นพระชนม์เหมือน

กัน  เพราะฉะนั้นพระนางเจ้ากับข้าพระองค์จักไปสู่สำนัก

พญายมด้วยกัน  เมื่อพญายมเห็นข้าพระพุทธเจ้าทั้งสอง

ก็จักยกพระนางให้แก่ข้าพระพุทธเจ้า  เมื่อเป็นเช่นนี้  ข้า

พระพุทธเจ้าจะต้องกลัวตายไปใย  เพราะตายไปแล้วก็ยัง

ได้สตรีแก้ว  เช่นพระนางนันทาเทวีเป็นคู่ครอง"

พระเจ้าจุลนียิ่งสดับถ้อยคำของมโหสธ  ก็ยิ่งทรงมีพระอาลัยในพระมเหสียิ่งขึ้น  ทรงระงับดับพิโรธด้วยทรงเห็นว่า  คนอื่นเว้นมโหสธเสียจะไม่มีใครนำมเหสีที่รักลับคืนมาได้เลย  พระองค์ทรงระลึกถึพระนางสุดที่จะกลั้นความโศกที่ท่วมทับพระทัยอยู่ได้  จึงแสดงความโศกเศร้าออกมาจนปรากฏ

มโหสธจึงกราบทูลเล้าโลมพระเจ้าจุลนีว่า  "ขอเชะ  พระองค์อย่าทรงพระวิตกไปเลย  พระราชเทวี  พระโอรส  พระราชมารดาของพระองค์จักเสด็จกลับมา  เมื่อข้าพระพุทธเจ้าได้กลับไปถึงมิถิลานครแล้ว  ขอพระองค์ทรงวางพระราชหฤทัย  คลายพระอาการโศกเสียเถิด  พระเจ้าข้า

..........................................

จาก...หนังสือทศชาติชาดก  (พระเจ้าสิบชาติ)

โดย...แปลก  สนธิรักษ์